ΜΟΥ ΒΑΖΕΙΣ ΟΡΙΑ. ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ;

Στα χρόνια αυτά που ασχολούμαι με το αντικείμενο της ειδικής αγωγής και τα παιδιά, έχω δει πολλές διαφορετικές περιπτώσεις παιδιών και ταυτοχρόνως πολλές διαφορετικές περιπτώσεις γονιών. Καμιά φορά μάλιστα είναι αυτοί οι ίδιοι οι γονείς ο οποίοι ζητούν από τον εκπαιδευτικό να θέσει όρια στο παιδί τους, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι ίδιοι δεν έχουν θέσει όρια στους εαυτούς τους πρώτα. Οι συμπεριφορές των γονέων μένουν στο μυαλό, στην ψυχή και στη γενικότερη ψυχολογία των παιδιών σαν τατουάζ, με αποτέλεσμα να χρειάζεται αργότερα μεγάλη προσπάθεια για να διαγραφούν. Η επέμβαση θα είναι δύσκολη και επώδυνη τόσο για το παιδί όσο και για τον ίδιο το γονιό αν δεν υπάρξει γρήγορη συνειδητοποίηση του προβλήματος, ώστε να κληθεί ολόκληρη η οικογένεια να το αντιμετωπίσει.

Μου έτυχε παράδειγμα μαθήτριας, η οποία δεν είχε όρια, με αποτέλεσμα να έχει φοβερή διάσπαση προσοχής. Η μαμά ζητούσε να τεθούν όρια στο παιδί, ενώ η ίδια δεν είχε όρια, καθώς παρουσίαζε μια απίστευτα παρεμβατική συμπεριφορά.Αν ο γονιός δε θέσει όρια στο εαυτό του δεν μπορούν να τεθούν όρια στα παιδιά! Επίσης, να τονίσω εδώ ότι οι περισσότεροι γονείς και κυρίως οι μανούλες, στεναχωριούνται αν δουν το παιδάκι τους να κλαίει σε περίπτωση που τους χαλάσουν χατήρι, επειδή ενδεχομένως δεν έκανε αυτό που του ζητήθηκε. ΛΑΘΟΣ!ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ! Αφήστε το παιδάκι σας να κλάψει. Κλαίει προφανώς γιατί πονάει, στεναχωριέται που δεν του έγινε το χατήρι.Κλαίει γιατί προφανώς νιώθει τη συνέπεια της πράξης του. Αυτό είναι κάτι πολύ πολύ καλό για το ίδιο, καθώς διδάσκεται μέσω αυτού τι σημαίνει συνέπεια στις πράξεις μου.

Συμβουλή δική μου λοιπόν: θέτουμε πρώτα όρια στους εαυτούς μας, όταν είμαστε εμείς πρώτα οριοθετημένοι τοποθετούμε απαραίτητα όρια στα παιδιά και τέλος τα αφήνουμε να κλάψουν , να θυμώσουν, να φωνάξουν, αν πρόκειται να χάσουν κάτι λόγω συνέπειας των πραξεών τους.Μόνο έτσι θα μάθουν και μόνο έτσι θα επιτελέσετε σωστά το ρόλο σας απέναντί του!

Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη(Φιλόλογος-Ειδική παιδαγωγός)

Απλά είσαι υπερβολική όταν λες ότι άσκησα βία πάνω σου…

Είσαι υπερβολική Μ’ ακούς; Υπερβολική! Το κάνεις επίτηδες γιατί δε με αγαπάς και θες να με πληγώσεις! Έτσι μου είπε…αυτή ήταν η απάντησή του όταν ένιωσε ότι τον κατηγόρησα ότι άσκησε βία πάνω μου. Φαντάζομαι ότι καμία γυναίκα δεν μπορεί να σκεφθεί ότι κάποιος θα ασκήσει βία πάνω της και όταν λέω βία δεν εννοώ μόνο τη σωματική βία, εννοώ και τη λεκτική. Βλέπω κοπέλες που αποδέχονται συμπεριφορές λεκτικής βίας και ανταποκρίνονται και αυτές με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Βρίσιμο δηλαδή στο βρίσιμο. Βλέπω και άλλες που αποδέχονται τη σωματική βία και αν τις ρωτήσει κανείς γιατί το κάνουν αυτό, θα απαντήσουν είτε ότι τον αγαπούν και δε θέλουν να τον αφήσουν, είτε ότι φοβούνται να τον αφήσουν μήπως κάνει κακό στον εαυτό του ή στις ίδιες, αλλά νομίζω το τραγικότερο είναι όταν οι ίδιες δέχονται τη βία λόγω της αγάπης τους  για τον άνθρωπο που την ασκεί πάνω τους. Όχι πες μου, πες μου σε παρακαλώ σαν γυναίκα προς γυναίκα, τι ακριβώς αγαπάς; Αγαπάς τον άνθρωπο μου απαντάς, αλλά πακέτο με τον άνθρωπο πάει και η βία του, η συμπεριφορά του σε εσένα. Τι αγαπάς ακριβώς; Δεν ξέρεις να απαντήσεις… Να σου πω εγώ τι θα απαντούσα; Τον αγαπώ γιατί τον θαυμάζω για όσα πέρασε και ξέρω ότι δε φταίει αυτός που φέρεται έτσι. Δέχομαι όλα αυτά γιατί τον αγαπώ και θέλω να τον βοηθήσω. Ξεκόλλα όμως… Δεν μπορείς να βοηθήσεις! Προσπαθείς, αλλά δεν μπορείς και ξέρεις γιατί; Γιατί δε γίνεται να βγάλεις ένα λιοντάρι από το κλουβί,χωρίς να σε πειράξει, όταν τόσα χρόνια έχει μάθει να χυμάει. Θέλει μεγάλη προσπάθεια όταν αυτό ειδικά έχει μεγαλώσει και πάλι δε γίνεται εντελώς να φύγουν τα θηριώδη ένστικτα.

Ρε παιδάκι μου δε φταις εσύ! Μονίμως έχεις ενοχές ότι κάτι δεν έκανες ή δεν κάνεις σωστά μαζί του. Δε φταις εσύ σου ξαναλέω. Το λιοντάρι που σου ανέφερα πιο πριν έχει μάθει να χυμάει αν μια φορά δεν του δώσεις αυτό που θέλει ή αν το εξαγριώσεις. Θα μου πεις, μα εγώ φταίω γιατί τον εξαγρίωσα και πολλές φορές αυτοί οι άνθρωποι επικαλούνται αυτό το γεγονός, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα χυδαία λόγια τους ή τις πράξεις τους. Αυτό γίνεται γιατί οι ίδιοι δεν αντέχουν τις τύψεις και τον πόνο από τον πόνο που προκαλούν! Δε χυμάνε όλοι οι άνθρωποι όταν εξαγριώνονται κορίτσι μου! Δε χυμάνε όταν αγαπούν! Δε χυμάνε ούτε με λέξεις ούτε με βία όταν αγαπούν! Ξέρεις γιατί; Γιατί πολύ απλά αγάπη σημαίνει δεν μπορώ να φανταστώ να σε πονέσω. Γιατί πολύ απλά αγάπη σημαίνει σεβασμός! Δε φταις εσύ! Σταμάτα να κατηγορείς μονίμως εσένα. Όσα λάθη κι αν έκανες αν υπήρχε αγάπη θα έπρεπε να σε σέβεται. Αυτό σημαίνει αληθινή αγάπη! Υγιής αγάπη! Το ξέρω ότι τον αγαπάς. Σου είπε θα αλλάξει το ξέρω. Θα στο πει πολλές φορές. Δε φταίει αυτός. Δε φταίει… έτσι πιστεύει και ο ίδιος. Δε γίνεται να σταματήσει ένα λιοντάρι που έχει μάθει έτσι από μικρό να αλλάξει εύκολα. Θα αλλάξει για λίγο, αλλά τα ένστικτά του πάντα θα παραμένουν. Αντέχεις; Αντέχεις να χάσεις εσένα για να το αλλάξεις εντελώς; Να ξέρεις όμως ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χάσεις εσένα και τελικά να μην τα καταφέρεις να τον αλλάξεις.

Όλοι κάνουμε λάθη! Φαντάζεσαι ο ένας να έβριζε χυδαία τον άλλο ή να του χυμούσε; Σε τι κοινωνία θα ζούσαμε; Να σου πω και κάτι; Αν θες πραγματικά να τον βοηθήσεις γιατί τον αγαπάς, τότε άφησέ τον. Αν σε αγαπάει θα καταλάβει το λάθος του και θα προσπαθήσει να το αλλάξει, αλλά το καλύτερο θα ήταν να μην ξαναγυρίσεις εσύ, γιατί συνήθως πάλι τα ίδια γίνονται. Άφησέ τον να χάσει κάτι που θεωρεί πολύτιμο, ακόμα κι αν αυτό είσαι εσύ, αν πραγματικά τον αγαπάς και θες να τον βοηθήσεις να προσπαθήσει να δει και να αλλάξει. Μπορεί να τα καταφέρει μπορεί και όχι, όμως ό,τι και αν σου λέει, όσο κι αν σε κατηγορεί ότι τον άφησες, εσύ θα γνωρίζεις ότι για καλό του το έκανες, γιατί θες να τον βοηθήσεις να αλλάξει, γιατί θες να τον κάνεις στο μέλλον να μπορεί να γίνει ευτυχισμένος και αυτός και η επόμενη κοπέλα του.

Αγάπα με αυτοσεβασμό κορίτσι μου! Μην ποδοπατάς εσένα, γιατί θα στερέψεις από αγάπη και για εκείνον… Αγάπα με αυτοεκτίμηση για να μη μισήσεις εσένα κι εκείνον… Αγάπα με αξιοπρέπεια για να μπορέσεις να συνεχίσεις τη ζωή σου, για να μπορέσεις να σταθείς και να μην καταστραφείς…Αγάπα χωρίς βια… ΜΙΛΑ!!!

Δείτε τα παρακάτω βίντεο…

 

 

 

 

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΖΩΗ…

Ξέρω ότι είχατε πολύ καιρό να διαβάσετε άρθρο μου, αλλά νομίζω ότι ο καθένας από εμάς έχει τις περιόδους εκείνες που δε θέλει να γράψει ή αν μιλήσει…έτσι κι εγώ…απλά δεν ήθελα για ένα διάστημα να γράψω…ίσως δεν ήμουν σε φάση να σκεφτώ για να γράψω…ίσως πάλι να μην ήθελα να γράψω, απλά γιατί δεν ήθελα και όχι γιατί δεν είχα τι να γράψω… Αφορμή αυτού του άρθρου μου είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος μπήκε στη ζωή μου πολύ ξαφνικά και χάρη στον οποίο έμαθα πάρα πολλά, ακόμα κι αν εκείνος πίστευε ότι δε μου προσέφερε κάτι… Πολλές φορές άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας και μας προκαλούν να γράψουμε. Ξύνουν αυτήν την πτυχή του χαρακτήρα μας που ηδονίζεται να εκφράζεται μέσω της γραπτής έκφρασης! Έτσι συνέβη και με την περίπτωση τη δική μου!

Υπερκινητικός, αγχώδης, νευρικός, κουβαλώντας μια ζωή με πολλά πολλά κύματα και αρκετές πληγές και όμως τόσο μα τόσο δυνατός που λες και καμιά πληγή δε σε είχε αγγίξει! Και όμως… σε άγγιξαν, γιατί αν δε σε άγγιζαν δε θα σε θαύμαζα τώρα! Μέσα από εσένα θέλω να μιλήσω σε όλους εκεί έξω που μοιάζουν με εσένα, που βλέπουν κοινά στοιχεία στον εαυτό τους με εσένα. Πολλές φορές η ζωή δε μας τα φέρνει όπως ακριβώς θέλουμε… το ξέρω γιατί έχει συμβεί και στη δική μου ζωή… αλλά ποια θα ήταν άραγε η γοητεία της ζωής αυτής αν όλα ήταν προκαθορισμένα; Τι είδους άρωμα θα ήταν αυτό; Τόσο βαρετό, τόσο κοινότυπο και τόσο παλιομοδίτικο! Η ζωή σου είναι όμορφη γιατί ακριβώς της έχεις αλλάξει κατά καιρούς διάφορα αρώματα! Καθένα από αυτά είχε και μια διαφορετική σημασία για εσένα, αλλά όλα τα αγάπησες, χωρίς να ξεχωρίσεις κανένα! Πόσες φορές είπες θα τα παρατήσω και άλλες πόσες δεν τα παράτησες τελικά; Είδες, έμαθες ότι τελικά το να μην τα παρατάς είναι το πλοίο για να συνεχίσεις να ζεις… ΝΑ ΖΕΙΣ!!!! Σκέψου προσεκτικά τη λέξη ζω… τόσο μικρή και όμως κρύβει μέσα της τόσο μεγάλο νόημα όχι μόνο για εσένα, αλλά και για τους γύρω σου, για τους δικούς σου ανθρώπους που σ’ αγαπούν γιατί ζεις, που ζουν γιατί σ’ αγαπούν!

Ξέρω…τα κύματα θα μου πεις είναι πολλά και το πλοίο καμιά φορά μπορεί να μπάζει νερά…και;;;; Όσα νερά και να μπάζει αν έχεις μάθει να κολυμπάς,ακόμα και να βουλιάζει, εσύ θα επιζήσεις! Το ξέρω ότι πολλές φορές αγχώνεσαι, τρέμεις, δεν μπορείς να κοιμηθείς, νιώθεις ενοχές για διάφορα πράγματα τα οποία εσύ θεωρείς ότι δεν έπρεπε να κάνεις… Να είσαι ευγνώμων για όλα όσα νιώθεις λοιπόν! ΓΙΑ ΟΛΑ! Είσαι τόσο τυχερός που τα νιώθεις! Χωρίς αυτά δε θα ζούσες! Χωρίς αυτά δε θα βελτίωνες τη ζωή σου! Χωρίς αυτά δε θα άλλαζες το άρωμα της, μέχρι να πετύχεις εκείνο που θα σε κάνει να μην το βαρεθείς ποτέ!

Επιβιώνουμε απλά και θεωρούμε ότι ζούμε. Δε ζεις όμως έτσι… Δε ζούμε έτσι… Πώς μπορείς να λες ότι ζεις αν δε θες να πονάς;Το θέμα ξέρεις ποιο είναι τελικά; Να μάθεις ότι ο φόβος, το άγχος, ο πόνος και ό,τι αισθάνεσαι ότι αρνητικά πολιορκεί τη ζωή σου, είναι εκεί γιατί μόνο έτσι θα βελτιωθείς εσύ και μόνο έτσι θα πείσεις τον εαυτό σου ότι κρύβεις μέσα σου δύναμη για να ξεπεράσεις κάθε εμπόδιο που σου παρουσιάζεται!

Μην ξεχνάς ότι τις περισσότερες φορές εσύ επιλέγεις το άρωμα για τη δική σου ζωή και ακόμα και αν αυτό δε μυρίζει και τόσο όμορφα όσο θα ήθελες, μπορείς να το αλλάξεις αρκεί εσύ να το αποφασίσεις, αρκεί να αγαπάς ό,τι λέγεται ΖΩΗ!!! 

Ευχαριστώ για όσα με έμαθες…

Σεβαστή-Ειρήνη (Φιλόλογος-Ειδική Παιδαγωγός)

ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ!

Διαφορετικότητα…Πρέπει όλοι να είμαστε ίσοι…Ο άλλος, ο ξένος, ο διαφορετικός…Δεν πρέπει να κάνουμε διακρίσεις…Μα πώς είναι έτσι αυτός; Γιατί είναι διαφορετικός από εμάς;Τόσες φράσεις αντίθετες μεταξύ τους…Θέλουμε ως κοινωνία να πιστεύουμε ότι έχουμε ενσωματώσει τη διαφορετικότητα, αλλά το αντίθετο είναι πιο εμφανές… Με αφορμή λοιπόν μια εμπειρία μου σέ ένα Δημοτικό σχολείο, θα προσπαθήσω να μιλήσω κι εγώ με τη σειρά μου για τη διαφορετικότητα, ελπίζοντας να βάλω ένα λιθαράκι στην προσπάθεια μιας πραγματικής και όχι πλασματικής ενσωμάτωσης…
Στην Α’ Δημοτικού ενός σχολείου στο οποίο τυχαίνει να βρίσκομαι υπάρχει και ένα πιτσιρίκι με αυτισμό. Τα παιδιά λοιπόν σήμερα αποφασίσαμε να μάθουν κάποια γραμματάκια, ανάμεσα σε αυτά ήταν και το π+α=πα… Προκειμένου να παραδώσουμε το μάθημα στα πιτσιρίκια, τους δώσαμε μια φωτοτυπία με μια ζωγραφία, στην οποία απεικονίζονταν μια μαμά πάπια μαζί με τα τρια της παπάκια και αφού τα παιδιά έγραψαν από κάτω το πα, τα προτρέψαμε να ζωγραφίσουν τις πάπιες. Τότε όλα άρχισαν να με ρωτούν: κυρία οι πάπιες στη ζωγραφιά να είναι κίτρινες ή πορτοκαλί; Τότε βρήκα την ευκαιρία να κάνω τα παιδιά να κατανοήσουν στο βαθμό που αυτό καθίστατι δυνατό τη σημασία της διαφορετικότητας και είπα το εξής: γιατί δεν τις κάνετε ό,τι χρώμα θέλετε εσεις;Μα κυρία δε γίνεται, αφού οι πάπιες είναι συνήθως κίτρινες ή άσπρες…Και γιατί δηλαδή θα πρέπει όλες οι πάπιες να είναι το ίδιο χρώμα πάντα;Δεν είναι πολύ βαρετό να έχουν όλες το ίδιο χρώμα και να μη διαφέρουν πουθενά μεταξύ τους; Ναι κυρία είναι πολύ βαρετό!
Άλλωστε εμείς μεταξύ μας είμαστε όλοι ίδιοι; Άλλος φοράει γυαλία, άλλος όχι, άλλος είναι ψηλός και άλλος κοντός, άλλος παχύς και άλλος αδύνατος…τότε όλα άρχισαν να εντοπίζουν διαφορές μεταξύ τους…άκουσα πολλά, όπως: εγώ κυρία φοράω κόκκινα πέδιλα, ενώ η φίλη μου μπλε, εμένα κυρία μου αρέσει η σοκολάτα ενώ στο φίλο μου η φράουλα και ανάμεσα σε αυτά ένα κοριτσάκι μικροκαμωμένο μου λέει τα εξής, τα οποίο βρήκα εξαιρετικά έξυπνο για ένα παιδί τέτοιας ηλικίας! Κυρία είναι καλύτερα να είναι διαφορετικό χρώμα τα παπάκια στη ζωγραφιά, γιατί αν όλα είναι ίδια τότε η μαμά πάπια δε θα τα ξεχωρίζει…Πολύ σωστά της απαντώ εγώ… Βγαίνοντας στο διάλειμμα όμως φαίνεται ότι η μικρή το σκεφτόταν και έρχεται με μια φίλη της…και οι δυο έτρωγαν bakerols.Τότε η μικρή με ρωτάει: εγώ κυρία τρώω bakerols πίτσα και η Σ. bakerols κλασικά, δεν είναι διαφορετικό αυτό;ε;Άρα κι εμείς είμαστε διαφορετικές…
Έμεινα άφωνη με τον τρόπο που τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν τη διαφορετικότητα, αρκεί να τους την περάσουμε σωστά! Τα παιδιά αντιλαμβάνονται με το δικό τους μοναδικό τρόπο πολλά πράγματα και να είστε σίγουροι ότι είναι πολλές φορές και ο πιο αντιπροσωπευτικός! Τα συγκεκριμένα παιδιά κατανόησαν σε ένα βαθμό τι εστί διαφορετικός και κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται για κάτι ξένο ή τρομακτικό…
Συμβουλή μου; Δώστε στα παιδιά σας να καταλάβουν τη σημασία της διαφορετικότητας! Γιατί το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο σε αυτόν που είναι διαφορετικός, αλλά κυρίως σε αυτόν που δεν τον αποδέχεται! Ευχαριστώ…
Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη ( Φιλόλογος-Ειδική παιδαγωγός)

ΝΑ ΣΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΣΩ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΜΟΥ;

Ο Θ. είναι ένα παιδί της Δ’ Δημοτικού.Το συγκεκριμένο παιδί έχει ΔΕΠ-Υ. Είχαμε αρκετές δυσκολίες ως προς το να καθίσει ήσυχος έστω και λίγα λεπτά, ενλω παρουσίαζε διάφορες δυσκολίες ως προς το να καταγράψει τις ιδέες του στο χαρτί, αν του ζητήσει ο δάσκαλός του να γράψει μια έκθεση. Παρ’ όλ ‘αυτά και μετά από πολλές προσπάθειες 2 χρόνων έχει παρουσιάσει σημαντική βελτίωση! Ο Θ. είναι ένα παιδί, το οποίο διαρκώς έχει ανάγκη από νέους τρόπους μάθησης,γιατί βαριέται πολύ εύκολα και επιπλέον τρόπους, οι οποίοι τον κανουν να αισθάνεται ευχάριστα και τραβούν το ενδιαφέρον του! Έτσι λοιπόν και ενώ είχα διαπιστώσει ότι το συγκεκριμένο παιδί ζωγράφιζε πολύ ωραία και καθώς πιστεύω πάρα πολύ στο ρόλο της ζωγραφικής και της τέχνης γενικότερα στην έκφραση των παιδιών, αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη ζωγραφιά, προκειμένου ο μαθητής να εκφράσει τις ιδέες του μέσω αυτής και στη συνέχεια βλέποντάς την να τις καταγράψει κιόλας. Η συγκεκριμένη ζωγραφιά όμως έπρεπε να γίνει με βάση 3 δοσμένες λεξούλες (εξοχή σκύλος βάρκα), τις οποίες του είχα δώσει… Σύμφωνα με αυτές τις λέξεις τον προέτρεψα να <> την έκθεσή του και στη συνέχεια να την καταγραψει, χωρίς όμως να δεσμεύεται από τις λέξεις αυτές στην καταγραφή της, καθώς αυτές θα του έδιναν την ιδέα την οποία θα ζωγράφιζε και στη συνέχεια θα ανέπτυσσε σε μορφή έκθεσης.Έτσι λοιπόν ο Θ. μου ζωγράφισε σε ένα χαρτί και στη συνέχεια μου έγραψε την έκθεσή του. Όντως το παιδί βλέποντας τη ζωγραφίά του και έχοντας πλέον το περιθώριο να καταγράψει τις ιδέες του, έγραψε μια μικρή παράγραφο, στην οποία έδωσε και τίτλο σύμφωνα με το θέμα το οποίο ζωγράφισε: «Μια μέρα στην εξοχή»
Θεώρησα καλό να επικεντρωθεί το παιδί στις συγκεκριμένες λέξεις προκειμένου να ζωγραφίσει, ώστε να έχει ένα μπούσουλα στο μυαλό του σχετικά με το θέμα με το οποίο θα ασχοληθεί. Έτσι θα σχεδίαζε στο μυαλό του το θέμα και στη συνέχεια και καθώς στη ζωγραφική τα παιδιά εκφράζονται τις περισσότερες φορές πιο εκτενώς, θα έγραφε και μια έκθεση με περισσότερες ιδέες μέσα. Πιστεύω και έχω παρατηρήσει ότι τα πιδιά μέσω της ζωγραφικής εκφράζονται ευκολότερα, οπότε είναι και ευκολότερο και πιο ευχάριστο για τα ίδια αν τους δίνεται η δυνατότητα να συνδυάζουν ζωγραφική και καταγραφή ιδεών.
Δώστε λέξεις στα παιδάκια σας και προτρέψτε τα να ζωγραφίσουν ένα θέμα σε σχέση με τις λέξεις αυτές. Στη συνέχεια συζητήστε μαζί τι ακριβώς ζωγράφισε και πώς θα μπορούσατε να το ονομάσετε και αφήστε το να καταγράψει επίσης τις ιδέες του. Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες σε ένα μεγάλο ποσοστό βοηθούνται αρκετά από τη ζωγραφική στην έκθεση τους. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας και δώστε έναν ευχάριστο χαρακτήρα στο μάθημα!Δοκιμάστε το!

Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη( Φιλόλογος-Ειδική παιδαγωγός)

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ!

Πόσες φορές έχετε την εντύπωση ότι δεν μπορείτε να διδάξετε ένα παιδί τα φιλολογικά μαθήματά; Το κυρίως πρόβλημα ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες,άπό το Γυμνάσιο έως το Λύκειο είναι τα Αρχαία Ελληνικά. Ομολογουμένως είναι ένα μάθημα, το οποίο δυσκολεύει αρκετά τα παιδιά αυτά, καθώς ήδη δυσκολεύονταιστα Νέα Ελληνικά… Είναι κοινή απορία πολλών εκπαιδευτικών και γονεών με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να τα διευκολύνει να μάθουν τα Αρχαία Ελληνικά.
Δική μου απορία είναι γιατι να δυσκολευόμαστε να τα βοηθήσουμε στο μάθημα των αρχαίων, όταν μπορούμε να τα βοηθήσουμε στα Νέα Ελληνικά; Το όλο θέμα είναι να έχουμε απλά φαντασία!Η Ι. δυσκολευόταν τρομερά στην απομνημόνευση.Αποφασίσαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τρικάκια, προκειμένου να θυμάται κάποιους κανόνες, χωρίς να χρειάζεται να τους αποστηθίσει! Παρακάτω θα αναφέρω μερικά παραδείγματα, τα οποία ίσως σας φανούν χρήσιμα:

1) Τονισμός λέξεων: Χρησιμοποιήσαμε 2 χρώματα που θα ήταν δύσκολο να ξεχάσει, καθώς είναι και χρώματα ομάδων… Χρησιμοποιήσαμε το πράσινο και το κόκκινο… Με κόκκινο καταγράψαμε τα μακρόχρονα φωνήεντα και με το πράσινο τα βραχύχρονα. Στη συνέχεια γράψαμε τους κανόνες πάλι χρησιμοποιώντας τα χρώματα και τα αρχικά γράμματα των λέξεων: Μακρόχρονα και Βραχύχρονα, όπως ακριβώς φαίνεται και στη φωτογραφία και πάνω από κάθε αρχικό γράμμα τοποθετήσμαε και τον αντίστοιχο τόνο. Στην αρχή σε κάθε λέξη που της δινόταν γράφαμε πάνω από τα αντίστοιχα γράμματα τα αρχικά των λέξεων Μακρόχρονο ή Βραχύχρονο με το χρώμα που έπρεπε, ώστε να τα κατανοήσει και στη συνέχεια να καταφέρει να τόνίζει χωρίς τη βοήθεια των χρωμάτων.

2) Κανόνες για την κλίση ουσιαστικών Α’ και Β’ κλίσεων: Προκειμένου η μαθήτρια να καταφέρει να απομνημονεύσει τις καταλήξεις των ουσιαστικών, χρησιμοποιήσαμε το εξής τρικάκι: Αφού βεβαιωθήκαμε ότι έχει κατανοήσει τα άρθρα,αρχίσαμε να κλίνουμε το εκάστοτε ουσιαστικό, τοποθετώντας στο τέλος του τις καταλήξεις των άρθρων, όπως στη φωτογραφία. πχ:Για το ουσιαστικό ο νόμος, αρχίσαμε από τη γενική έως και την αιτιατική να τοποθετούμε τις καταλήξεις των αντίστοιχων άρθρων, ενώ στην κλητική ανακαλύψαμε ότι αν γυρίσουμε το τετράδιο προς τα πλάγια το άρθρο ω της πτώσης αυτής μπορεί να μετατραπεί σε ε και στη συνέχεια το τοποθετήσαμε ως ε πια στο τέλος της λέξης νόμος. Με τον ίδιο τρόπο κλίναμε και τα ουσιαστικά της Α’ κλίσης.

3) Στην κλίση των ρημάτων σε Ενεστώτα Παρατατικό και Μέλλοντα, κάναμε αντιδιαστολή με τους αντίστοιχους χρόνους της Νέας Ελληνικής και χρησιμοποιήσαμε το ίδιο χρώμα όπου υπήρχαν ομοιότητες, ενώ τονίσαμε με διαφορετικό χρώμα τις διαφορές. Ηαντιδιαστολή με τη μητρική γλώσσα του μαθητή παίζει σημαντικό ρόλο προκειμένου να κατανοήσει το παιδί τις ομοιότηες και τις διαφορές, καθώς έχει μέτρο σύγκρισης κάτι το οποίο του είναι πιο οικείο.

4) Μαθαίνοντας το ρήμα ειμι: Χρησιμοποιήσαμε και πάλι τα χρώματα, προκειμένου να τονίσουμε τα κοινά στοιχεία σε κάποια πρόσωπα, ώστε να διευκολυνθεί η μαθήτρια, ενώ στο α’ πληθυντικό πρόσωπο στο οποίο εκείνη δυσκολευόταν αρκετά, την προέτρεψα να σκεφθεί κάτι που θα την βοηθούσε να κάνει τον αντίστοιχο συνειρμό και η ίδια ανακάλυψε από μόνη της ότι θα μπορούσε να το θυμάται , φέρνοντας στη μνημη της το όνομα Εσμε-ράλδα…

Είναι μερικά παραδείγματα, προκειμένου να σας δώσω μια ιδέα σχετικά με το πώς θα μπορούσατε να βοηθήσετε τα παιδιά που δυσκολεύονται σε αύτο το μάθημα. Θα μπορουσατε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις μεθόδους και στα παιδιά της γενικής ακόμα εκπαίδευσης.

Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη(Φιλόλογος-Ειδική παιδαγωγός)

ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΝΤΕΧΩ! ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΣ!

Εδώ και κάποιες μέρες έχω την τύχη να βρίσκομαι μέσα σε τμήμα ένταξης του Δημοτικού σχολείου, παρακολουθώντας το μάθημα σε κάποια παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεςι με νοητική αναπηρία… Σήμερα ήταν η ημέρα κάποιων μαθητών από την Ε’ Δημοτικού, ο ένας εκ των οποίων δε στέκεται με τίποτα μέσα στο τμήμα και έχει διάγνωση ΔΕΠ-Υ (Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα)…Δεν μπορώ άλλο μαζί του…Ήταν τα λόγια του εκπαιδευτικού του τμήματος ένταξης…Θα τους μάθαινε τα κλάσματα και πώς τα προσθέτουμε… Παρατηρούσα για ώρα το συγκεκριμένο μαθητή…Έκανε όση περισσότερη φασαρία μπορούσε με αποτέλεσμα να μην μπορούν και οι υπόλοιποι να παρακολουθήσουν! Διαπίστωσα όμως ότι όσο ο δάσκαλος τους εκνευριζόταν και το έδειχνε, τόσο περισσότερο αυτός συνέχιζε… Δε μιλούσα εγώ και τον άφηνα να συνεχίζει…Ο δάσκαλος του γινόταν όλο και χειρότερα και εκείνος το διασκέδαζε! Είχε φθάσει η ώρα να μάθουν τα κλάσματα και αυτός δεν έκανε τίποτα απολύτως! Τον πλησίασα λοιπόν, γονάτισα πλάι του, χάμω στο πάτωμα και του ψυθίρισα: μεγάλε δεν ξέρεις να το κάνεις; Ξέρω…Ήταν η απάντησή του και έπιασε αμέσως το μολύβι… Δυσκολευόταν όμως…Έλα να το κάνουμε μαζί να δεις ποσο εύκολο είναι του είπα…Το παιδί με κοίταξε καλά καλά…Θες;Του λέω…Ναι, θέλω να με βοηθήσετε μου απάντησε…Σταμάτησε αυτόματα να κάνει φασαρία και επικεντρώθηκε σε αυτό που του έδειχνα, μέχρι που το έμαθε. Όταν τον επιβράβευσα λοιπόν για την απόδοσή του και το είπα και στους αλλους, ο ίδιος ένιωσε περήφανος! Μου χαμογέλασε και αμέσως είδα ένα παιδί, το οποίο τα έκανε όλα για να τον προσέξουν.Ένα παιδί που με τον τρόπο του ήταν σαν να φώναζε: θέλω να είναι κάποιος πλάι μου μέχρι να τα καταφέρω μόνος μου. Ένα παιδί που δεν ήταν πια ο φασαριόζος της τάξης, ούτε ο πιο μάγκας, αλλά ο πιο αδύναμος, αυτός που είχε τη μεγαλύτερη ανάγκη από προσοχή!
Ξέρω καλά ότι το να έχει κανείς στην τάξη του ένα παιδί με υπερκινητικότητα και διάσπαση φαντάζει άθλος, αλλά πιστέψτε με αν το παλέψετε θα τα καταφέρετε! Είναι αυτά τα παιδιά που μέσα στην τάξη σας φωνάζουν με τον τρόπο τους να τα προσέξετε! Έχω ακούσει από πολλούς ότι έχουν πολλά παιδιά σε μια τάξη και δεν είναι εύκολο να δίνουν στο καθένα την ίδια προσοχή… Ναι, είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο! Είναι δουλειά μας να δίνουμε την απαραίτητη προσοχή στο καθένα από αυτά, ακόμα και αν έχουμε πολλά παιδιά σε μια τάξη… Μπορούμε αν θέλουμε! Μπορούμε αν δεν κοιτάμε μόνο την εύκολη οδό!
Επίσης βασικό για τα παιδιά αυτά είναι οι γονείς να βάζουν όρια, ώστε γνωρίζουν τα ίδια ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος! Τα όρια πρέπει να είναι εμφανή σε όλα τα παιδιά! Τα παιδιά με υπερκινητικότητα χρειάζονται υπομονή, επιμονή και κάποιον που θα έχει τη διάθεση να ασχοληθεί μαζί τους! Έχουν ανάγκη την προσοχή σας μην το ξεχνάτε και εκμεταλλευθείτε το!
Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη( Φιλόλογος με σπουδές στην Ειδική Αγωγή)

ΛΟΓΙΚΗ VS ΦΟΒΟΥ-ΠΑΝΙΚΟΥ…

Ξέρω φοβάσαι… Μπορώ να αισθανθώ ακριβώς πώς νιώθεις… Δε θα προσπαθήσω να σε πείσω να μη φοβάσαι… Το μόνο που θέλω από εσένα είναι να νιώσεις ότι σε καταλαβαίνω…Μπορώ να σε καταλάβω, γιατί το πέρασα και το περνάω! Θες να μιλήσουμε λίγο γι’ αυτό που νιώθουμε; Έχεις σκεφθεί πόσο καιρό έχεις να μιλήσεις πραγματικά σε κάποιον για όσα σε απασχολούν; Έχεις σκεφθεί πόσα συναισθήματα και σκέψεις κρύβεις μέσα σου που διστάζεις να εξωτερικεύσεις; Θα σου μιλήσω για ‘μένα… Θα με χρησιμοποιήσω σαν παράδειγμα για να σε βοηθήσω να καταλάβεις…
Όταν είχα την ευκαιρία να εκρήγνυμαι, όταν είχα την ευκαιρία να φωνάζω για οτιδήποτε ένιωθα ότι δεν μπορώ να αντέξω, όταν έβαζα τα κλάματα για ό,τι αισθανόμουν ότι με καταπίεζε, ΔΕΝ είχα κρίσεις πανικού! Οι φοβίες εξαφανίζονταν ως δια μαγείας! Και ήταν τότε που όλοι έλεγαν: Μα δεν πρέπει να εκρήγνυσαι, δεν πρέπει να φωνάζεις, είναι ντροπή!! Σταμάτησα λοιπόν να το κάνω!ΜΗΝ το κάνεις εσύ! Η σιωπή σου γεννά τις κρίσεις πανικού! Ο φόβος σου και όλα αυτά που σε ταράζουν δεν μπορούν να εκφρασθούν, δεν τα αφήνεις, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται μέσα σου! Πόσα πράγματα όμως νομίζεις ότι μπορεί να χωρέσουν σε μια αποθήκη; Όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή, είναι φυσικό επακόλουθο όταν της προσθέτεις ολοένα και περισσότερα, η ίδια να γεμίσει και να μη χωράει… Σταμάτα λοιπόν να τη γεμίζεις, γιατί στο τέλος δε θα χωράς ούτε εσύ μέσα σε αυτήν… Κάπως έτσι συμβαίνει και με τις αγχώδεις διαταραχές! Δε χωράς στον εαυτό σου! Ξεκίνα λοιπόν να αδειάζεις την αποθήκη! Θα σου πάρει καιρό και πολύ κόπο, γιατί έχεις μαζέψει πολλά και μερικά από αυτά άχρηστα, όμως θα φθάσεις σε ένα σημείο που θα τα καταφέρεις!
Εγώ το ξεκίνησα και ξέρεις τι με βοήθησε πολύ; Το μυαλό μου! ΜΟΝΟ αυτό θα σε βοηθήσει κι εσένα! Γιατί οι άνθρωποι με αγχώδεις διαταραχές είναι αυτοί, οι οποίοι σκέφτονται και όχι οι αδιάφοροι…Γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι τις περισσότερες φορές αυτοι που θεωρούμε δυνατοί! Και να σου πω και κάτι; Είμαστε δυνατοί! Γιατί ο έχθρός μας, στην προκειμένη περίπτωση ο φόβος, επειδή είναι κι εκείνος ισχυρός αντίπαλος, προσπαθεί να προσβάλλει μόνο ισχυρούς αντιπάλους, ώστε να αποδείξει ότι αξίζει να υπάρχει… Εσύ θα του δώσεις τη χαρά να τα καταφέρει; Έχεις όπλα…
Η λογική σου είναι το ισχυρότερο όπλο σου! Στάσου μπροστά στον καθρέφτη σου βγάλε τη λογική σου στην επιφάνεια και ντύσου με αυτήν! ΜΟΝΟ έτσι θα καταπολεμήσεις τον πανικό και το άγχος σου! Τίποτα δεν μπορεί να σου κάνει! Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι ΔΕ θα πάθεις τίποτα εξαιτίας των κρίσεων αυτών! Συνειδητοποίησε το! Είναι δυσκολοφόρετο το ρούχο της λογικής! Να το γνωρίζεις! Αν όμως ρουφήξεις λίγο την κοιλιά, κάνεις και την απαραίτητη δίαιτα σκέψεων που σε βασανίζουν, θα καταφέρεις να το φορέσεις και τότε θα δεις ότι όλα θα είναι σαν τότε, πριν τις κρίσεις…Αν χρειαστεί κλάψε, ούρλιαξε, ώστε να βγουν από μέσα σου αυτά που νιώθεις!
Μάθε να παλεύεις στη ζωή σου! Έτσι μόνο προχωράς! Έτσι μόνο εξελίσσεσαι!
Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη( Φιλόλογος-Ειδική παιδαγωγός)

ΜΑΘΑΙΝΩ ΠΡΟΣΘΕΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΡΙΚ!

‘Ετυχε σήμερα να ασχοληθώ με μια μαθήτρια της Γ’ Δημοτικού, η οποίαέχει διαγνωσθελι με οριακή νοημοσύνη… Ο δάσκαλός της προσπαθούσε μετά μανίας να της μάθει ποιοι αριθμοί αν προστεθούν μπορούν να κάνουν το 8, το 9 και το 10… Το παιδί δεν μπορούσε με τίποτα να τα αποτυπώσει, με αποτέλεσμα να αρχίσει να κουράζεται…Ο δάσκαλος λοιπόν μου πρότεινε να βοηθήσω αν ήθελα…Δέχθηκα και έτσι ξεκινήσαμε με τη μικρούλα…

Αρχίσαμε από το 8 και τους αριθμούς που αν τους προσθέσουμε μας βγάζουν το συγκεκριμένο νούμερο…
και έγραψα ως εξής:

8=
7+1
6+2
5+3
4+4
3+5
2+6
1+7

9=
8+1
7+2
6+3
5+4
4+5
3+6
2+7
1+8

10=
9+1
8+2
7+3
6+4
5+5
4+6
3+7
2+8
1+9

Αν παρατηρήσετε οι αριθμοί που βγάζουν άθροισμα 8 ξεκινούν με το 7, ώστε να είναι αμέσως μετά το 8 και να μην μπερδέυονται τα παιδιά, γιατί πολλές φορές δε θυμούνται από πού να ξεκινήσουν. Κατεβαίνουν λοιπόν από μπροστά ένα ένα: 7,6,5,4,3,2,1 και προσθέτουμε από το 1 πάλι και ανεβαίνουμε: 1,2,3,4,5,6,7. Το ίδιο συμβαίνει και με το 9…Ξεκινάμε με το 8,7,6,5,4,3,2,1 και πίσω τους έχουν: 1,2,3,4,5,6,7,8. Το ίδιο και στον αριθμό 10…Παρακάτω έχω γράψει τις προσθέσεις για κάποιους αριθμούς με τα αντίστοιχα αθροίσματα,ώστε να παρετε μια ιδέα!

3=
2+1
1+2

4=
3+1
2+2
1+3

5=
4+1
3+2
2+3
1+4

6=
5+1
4+2
3+3
2+4
1+5

7=
6+1
5+2
4+3
3+4
2+5
1+6
Το παιδί αμέσως τύπωσε τα νούμερα, έμαθε τις πράξεις και ένιωσε τόσο χαρούμενη που τα κατάφερε που μου ζήτησε να κάνουμε και άλλα!
Βέβαια αυτό το τρικάκι βοηθάει τα παιδιά να καταγράψουν τα ζευγάρια που βγάζουν τους αντίστοιχους αριθμούς αν τους ζητηθεί και είναι αρκετά μηχανιστικό!Για τη νοερή αποτύπωση και εμπέδωση καλό θα ήταν να χρησιμοποιηθούν μέσα όπως αντικείμενα προκειμένου το παιδί να κατανοήσει και νοερά τις πράξεις…Για παραδειγμα θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε φρούτα ή τουβλάκια και να προτρέψετε το παιδί να προσπαθήσει να σκεφθεί νοερά πόσο θα μας έκανε αν έβαζε ή έβγαζε ένα ή και περισσότερα… Μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδάκια σας να διευκολυνθούν στη μάθηση μέσα από τέτοιου είδους τρικάκια! Μην τα αφήνετε να βασανίζονται,προσπαθώντας να τους μάθετε τους κανόνες! Τους κανόνες είναι καλύτερο να τους μαθαίνουν και να τους εμπεδώνουν μέσα από παιχνίδι και τρικ! Τολμήστε το λοιπ΄ν τι περιμένετε;
Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη (Φιλόλογος-Εδική παιδαγωγός)

ΑΧΓΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΙΚΟΣ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΧΘΡΟΙ Η ΜΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ;

Όχι όχι δεν είναι δυνατόν να βγω έξω… Έχει τόσο κόσμο…Και αν λιποθυμήσω; Και αν σταματήσει να χτυπάει η καρδιά μου ξαφνικά; Και αν πάθω ασφυξία και δεν μπορώ να αναπνεύσω; Κάποιες από τις ερωτήσεις που κάνει ένα άτομο με κρίσεις πανικού στον εαυτό του…Δεν πρόκειται για απλό φόβο…Πρόκειται για μια κατάσταση στην οποία οι φοβίες χτυπάνε κόκκινο…Τόσο κόκκινο που νομίζετε ότι θα πάθετε έμφραγμα! Αισθάνεστε όλα τα συμπτώματα, τα οποία αισθάνεται ένας άνθρωπος λίγο πριν το έμφραγμα, με τη μόνη διαφορά ότι εσείς ΔΕΝ υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να πάθετε έμφραγμα, γιατί πολύ απλά είναι ΟΛΑ στο μυαλό σας! Ξέρω…Είναι πολύ πιο δύσκολο να το κατοπολεμήσετε απ’ όσο φανταζόσασταν! Δεν είναι όμως ακατόρθωτο! Γυμνάζουμε το σώμα μας έτσι δεν είναι; Το μυαλό μας γιατί να το αφήνουμε αγύμναστο λοιπόν; Είμαι σίγουρη ότι νιώθετε ότι δεν μπορείτε με τίποτα να βγείτε έξω, να συναναστραφείτε με κόσμο…Ο πανικός σας και οι αλλόκοτες φοβίες σας δε σας αφήνουν να ανπνεύσετε, έχουν ζώσει την κυριολεξία το μυαλό σας! Σας έχουν αλυσοδεμένους…Γιατί; Αναρωτηθήκατε γιατί τις αφήνετε να κατακλύζουν τις σκέψεις σας; Αναρωτηθείτε… Μην κάθεστε παθητικοί μπροστά στις κρίσεις σας! Καταπολεμήστε το τέρας που ονομάζεται Πανικός με το μυαλό σας και προσπαθήστε να μην καταφύγετε σε φάρμακα! Θα σας πάρει καιρό μέχρι να τα καταφέρετε! Η θεραπεία χωρίς φάρμακα είναι δύσκολη, επίπονη πολλές φορές και χρονοβόρα, όμως έχει τα πιο μακροχρόνια αποτελέσματα!
Όταν το πρωτοαισθάνθηκα ήταν σαν να κατέρεε ο κόσμος γύρω μου! Δεν ληξερα τι έπαθα… Πήγα να πάρω ένα παγωτό και ξαφνικά ένιωσα ότι ήθελα να φύγω… Οι άνθρωποι φάνταζαν στα μάτια μου ως απειλή! Άρχισα να τρέμω…Ζαλιζόμουν και ήθελα να λιποθυμήσω, αλλά το περίεργο ήταν ότι ΔΕΝ μπορούσα να λιποθυμήσω…Μα το νιώθω έλεγα από μέσα μου…Το νιώθω ότι τώρα θα πέσω κάτω…Παρ’ όλ’ αυτά δε συνέβη ποτέ αυτό! Βρισκόμουν εκεί όρθια, ιδρωμένη, ζαλισμένη, αλλά χωρίς να λιποθυμάω… Είχα το αίσθημα της αποπραγματοποίησης…’Ενιωθα δηλαδή ότι έβγαινα από το σώμα μου και παρακολουθούσα τον εαυτό μου απο έξω…Νόμιζα ότι τρελάθηκα…Το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος, μέχρι που έκανα τον ένα εμετό με τον άλλο! Το περίεργο ήταν ότι δε σταματούσαν! Έτσι πήγα στο νοσοκομείο… Μου έκαναν εξετάσεις και μου επιβεβαίωσαν ότι δεν είχα απολύτως τίποτα παθολογικό! Τότε ήταν που συνήλθα! Ένιωσα αμέσως ότι τίποτα κακό δε θα μου συμβεί, γιατί είμαι σωματικά καλά!
Οι κρίσεις πανικού και γενικότερα οι αγχώδεις διαταραχές προσβάλλουν εκεί που κανείς δεν το περιμένει… Όταν κανείς έχει περάσει μια επώδυνη κατάσταση, ή ένα μεγάλο άγχος και μετά ηρεμεί από αυτό, τότε ελιναι που εμφανίζονται οι αγχώδεις διατα΄ραχές συνήθως και όχι κατά τη διάρκεια της δύσκολής φάσης όπως πιστεύουν πολλοί!Είναι εκείνη τη στιγμή που η καρδιά σας χτυπάει ασταμάτητα και νομίζετε ότι θα το παθετε το έμφραγμα! Μη φοβάστε! Εξασκείστε τον αυτό σας, ώστε να μην τον τρομοκρατούν οι σκέψεις του…Πώς; Μα με διάφορους τρόπους μπορείτε να το καταφέρετε! Ο Frankl έλεγε ότι αν εκείνη τη στιγμή που νιώθεις ότι φοβάσαι να βγεις έξω, λες στον αυτό σου ότι θα βγω για να νιώσω πανικό, δεν θα τον νιώσεις… Αυτό συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλός μας εκείνη τη στιγμή παίρνει μια διαφορετική εντολή από εκείνη που έλεγε: ωχ να μη βγω για να μην το νιώσω, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να το προκαλέσει από μόνος του… Είναι πραγματικά πολύ χρήσιμο να κατανοήσουμε όλοι μας τη δύναμη του μυαλού μας και του θέλω μας! Αν καταφέρουμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι το μυαλό μας ΜΠΟΡΕΙ να κάνει τα πάντα, τότε όλα θα λυθούν ως δια μαγείας! Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει κάποιος να γυμνάσει το μυαλό του, το ξέρω, αλλά μέσα από την προσπάθεια εκγύμνασής του ακόμα το γυμνάζει χωρίς αν το καταλαβαίνει κι ας νομίζει ότι δεν τα κατάφερε!
Οι αγχώδεις διαταραχές δε φεύγουν εύκολα! Σε πολλές περιπτώσεςι μπορεί να περάσουν και χρόνια, ειδικά αν το άτομο παλεύει μόνο του! Καλό θα ήταν λοιπόν να απευθυνθεί κανείς και σε έναν ειδικό! Η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε τεράστιο βαθμό και ειδικά η γνωστική ψυχολογία μπορεί μέσα σε λίγες συνεδρίες να κάνει κάποιον να αναθεωρήσει τον τρόπο σκέψης του! Επίσης καλό θα ήταν να γίνει και ένας ιατρικός έλεγχος, προκειμένου να αποκλειστούν τυχόν προβλήματα υγείας που ενδεχομένως προκαλούν παραπλήσια συμπτώματα, όπως ο θυροειδής κ.λ, ώστε να γνωρίζουμε 100% ότι το θέμα είναι καθαρά ψυχολογικό! Πολλοί από εμάς ίσως να μην έχουμε τη δυνατότητα όμως να απευθυνθούμε σε κάποιον ψυχολόγο λόγω οικονομικών… Υπάρχει και πάλι λύση…Βρείτε έναν ποιμαντικό σύμβουλο…Ο ποιμαντικός σύμβουλος είναι ο γνωστός σε όλυς μας πνευματικός! Η συμβουλευτική υφίσταται και στο χώρο της εκκλησίας και όχι μόνο στο γραφέιο ενός ψυχολόγου! Ο ίδιος θα σας βοηθήσει αρκετά να αναρωτηθείτε, αλλά δε θα βρει εκείνος για εσάς τη λυση σε αυτό που σας απασχολεί! Είναι σημαντικότερο να καλλιεργήσετε εσέις την ικανότητά σας να κρίνετε τι πρέπει κάθε φορά να κάνετε και πώς θα λύσετε το τυχόν πρόβλημα. το οποίο σας απασχολεί!
Το σημαντικότερο όλων είναι να βρείτε τρόπους να ηρεμείτε τον εαυατό σας! Μπορεί να είναι η μουσική, η γυμναστική, το περπάτημα, μια βόλτα στη θάλασσα για να ακούσετε τους παφλασμούς των κυμμάτων…Οτιδήποτε νομίζετε οτι σας ηρεμεί! Καλό θα ήταν ακομα να άποφεύγετε για ένα διάστημα ταινίες ή βιβλία που έχουν σχέση με θρίλερ ή οτιδήποτε σας χαλάει τη διάθεση και σας ρίχνει ψυχολογικά! Επίσης την ώρα που νομιζετε ότι σας κόβεται η αναπνοή πάρτε ένα σακουλάκι και αρχίστε να αναπνέετε μέσα σε αυτό. Έτσι η αναπνοή σας ρυθμίζεται γιατί ενώ εσείς νιώθετε ότι δεν μπορείτε να αναπνεύσετε, στην ουσία ο οργανισμός σας οξυγωνόνεται πολύ περισσότερο απότο κανονικό γι’ αυτό νιώθετε έτσι.Οπότε θα πρέπει να μάθετε να ρυθμίζετε την αναπνοή σας! Το μικρόβιο που δίνει τροφή στον πανικό είναι να παραμελείτε τον ευατό σας και να κλείνεστε σε αυτόν και στο σπίτι! Την ώρα εκείνη βγείτε έξω…Ακόμα και αν νιώθετε ότι θα λιποθυμήσετε! Βγείτε και θα δείτε ότι τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί! Μπορεί για μερικά λεπτά ακόμα και για μια ώρα να αισθάνεστε ότι θέλετε να γυρίσετε σπίτι σας…Μην το κάνετε…Είναι ψευδαίσθηση… Μην την αφήνετε να ελέγχει τη ζωή σας! Ο χειρότερος εχθρός των κρίσεων πανικού και γενικότερα όλων των αγχωδών διαταραχών είναι η ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ!!!!
Προσπαθήστε επίσης να εκλογικεύσετε αυτό το οποίο νιώθετε! Είναι θεωρώ το σημαντικότερο βήμα για τη λύση της κατάστασης! Προσπαθήστε δηλαδή να πείσετε τον εαυτό σας ότι πραγματικά είναι μια ψευδαίσθηση όλο αυτό και ότι τίποτα κακό δεν πρόκειται να σας συμβεί! Άλλωστε δεν έχει αναφερθεί μέχρι στιγμής κανένα περιστατικό ανακοπής, λιποθυμίας κ.λ. από κρίσεις πανικού. Κανένας δεν τρελάθηκε από κρίσεις πανικού μη φοβάστε! Έχουν γίνει πολλές έρευνες και κανείς με κρίσεις πανικού ΔΕΝ έχει πάθει το οτιδήποτε! Πρόκειται να τη γρίπη της ψυχολογίας όπως και η κατάθλιψη, αλλά εμείς δεν το βιώνουμε απλά ως μια γρίπη! Προσπαθήστε λοιπόν να το εκλογικεύσετε και θα δείτε ότι θα τα καταφέρετε σιγά σογά όμως! Μην περιμένετε άμεσα αποτελέσματα! Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα τα καταφέρετε ΜΟΝΟ ΑΝ το παλέψετε σκληρά και για μεγάλο χρονικό διάστημα!
Εγώ προσωπικά όταν με πιάνουν πλέον προσπαθώ να τις αγνοώ… Δεν τις θέλω στη ζωή μου και έχω αποφασίσει ότι δε θα αποτελούν και μέρος της! Υπάρχουν στιγμές που θα τις ξανανιώσετε, όμως το θέμα είναι όπως μου είπε και ένας ψυχολόγος καθηγητής μου,να καταφέρετε από το 10 στην κλίμακα της έντασης να καταφέρνετε να το μειώνετε στο 8, 7 και συνεχώς πιο κάτω, μέχρι να μην το νιώθετε πια με ένταση το 10 τις επόμενες φορές! Μου έχουν διδάξει πολλά και να σας πω την αλήθεια όσο επώδυνες και αν είναι ίσως και να αισθάνομαι ευγνώμων που μπήκαν στη ζωή μου! Έμαθα πολλά από αυτές ΄και είδα τη ζωή εντελώς διαφορετικά!
Οι αγχώδεις διαταραχές χρειάζονται ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΗ ΘΕΛΗΣΗ αν θέλετε να τις αντιμετωπίσετε! Γυμνάστε το μυαλό σας και βρείτε το δικό σας κλειδί για την αντιμετώπισή της! Αξιοποιήστε τες ΜΟΝΟ προς όφελός σας! Μάθετε από αυτές για εσάς και τη ζωή και ΜΗΝ τις αφήνετε να σας δένουν με αλυσίδες! Εύχομαι και ελπίζω να μπορέσω μέσα από το άρθρο αυτό να βοηθήσω πολλούς νέους ανθρώπους, παιδιά και εφήβους εκεί έξω με αγχώδεις διαταραχές! Θα ακολουθήσει και δεύτερο άρθρο με μικρά μυστικά που θα σας βοηθήσουν να γυμνάσετε το μυαλό σας! Θα σύστηνα σε όλους να δείτε την ταινία: Ένας υπέροχος άνθρωπος! Ίσως σας βοηθήσει να αγνοήσετε τις φοβίες σας!
Έλληνα Σεβαστή-Ειρήνη ( Φιλόλογος-Ειδική παιδαγωγός)